Dinsdag 21 september was het dan zover, ze zouden observeren of ons kindje gezond is. De doos van Schrödinger zou geopend worden, al kon het 7-10 dagen duren vooraleer we iets wisten. Het bleken 9 extreem lange dagen te worden waarop ik vanaf dag 6 (eigenlijk 5) in volledige stressmodus zat. Ik sliep slecht en… Lees verder Schrödingers doos werd geopend
Auteur: Kim Gijbels
Schrödingers zwaard van Damocles (deel 2)
De allereerste echo in Leuven Twee weken na de bloedtest stond de eerste echo gepland met de betrokken arts. Na de echo hebben we dan ook gepraat over het hele voorval en ik kreeg wel het gevoel dat het een open en oprecht gesprek was, het was niet één of ander ingestudeerde tekst. Hij toonde… Lees verder Schrödingers zwaard van Damocles (deel 2)
Schrödingers zwaard van Damocles (deel 1)
Van bang afwachten... Soms gebeuren er dingen waardoor ik het gevoel krijg dat we in een (slechte) tv serie terecht gekomen zijn, eentje met een over the top scenario waarvan mensen zouden zeggen dat het allemaal niet realistisch is, alleen is het dus bittere realiteit voor ons. Net toen mijn vakantie begon (na een jaar… Lees verder Schrödingers zwaard van Damocles (deel 1)
Eindelijk werd het lente
Het is alweer even geleden dat ik iets schreef, ik schrijf namelijk alleen als ik voel dat ik er nood aan heb en vandaag is zo een dag. Nu dat het eindelijk warm geworden is, is het ook in ons leven wat lente geworden. We hebben namelijk de allereerste IVF/ICSI-PGT-M poging erop zitten, of toch… Lees verder Eindelijk werd het lente
1 jaar zonder Lara…
1 jaar geleden, om 16u41 ruilde Lara haar aardse bestaan in voor een plekje op de regenboog. Ons kleine meisje, onze bron van geluk, werd ons 1 jaar geleden ontnomen. 1 jaar, voor ons voelt het nog niet zo lang, of toch niet alle dingen voelen zo lang aan. Het lijkt nog maar een paar… Lees verder 1 jaar zonder Lara…
Begin van het einde
We waren er al een hele tijd over bezig, maar nu staat het ook daadwerkelijk voor de voordeur. Gisteren is het 1 jaar geleden dat Lara haar laatste epilepsieaanval begon, het begin van het einde. Dat het haar laatste epilepsieaanval zou zijn, dat wisten we toen niet, ondanks dat ze de laatste maand wel tekenen… Lees verder Begin van het einde
Turbulentie, maar er is licht aan het einde van de tunnel
Het is alweer meer dan 2 maanden geleden dat ik nog iets schreef, alhoewel het al een heel tijdje brandde om iets te schrijven, moesten er eerst wat zaken op een rijtje gezet worden, want afgelopen periode ging het niet zo goed. Leven was weer overleven geworden, weekenden voelden als overwinningen: "we hebben de week… Lees verder Turbulentie, maar er is licht aan het einde van de tunnel
Een lichtpuntje voor de toekomst
Ondertussen is het al een paar dagen kerstvakantie en kan ik weer even op adem komen. De afgelopen periode is er toch wel weer heel wat gebeurd. In mijn vorige blogpost had ik het er al over dat ik dreigde te crashen, wel het had ook niet veel gescheeld of het was ook daadwerkelijk gebeurd.… Lees verder Een lichtpuntje voor de toekomst
Twee werelden
Hoewel het al even weer borrelde om weer iets te schrijven, kwam het er maar niet van. Deels door het (te) drukke schema, deels ook omwille van dat ik twijfelde om het te zeggen. Sinds Lara haar tweede verjaardag op 24 oktober, heb ik het gevoel alsof alle reserves weg zijn. Al die opgekropte emotie… Lees verder Twee werelden
Twee weken voor haar 2de verjaardag
Het is alweer even geleden dat ik iets van ons liet horen. Ondertussen heb ik mijn 3de week in mijn nieuwe job er al opzitten. Ik ben het academiejaar gestart met classroom in the sky, een lezing op 50 meter hoogte van Jan Kriekels. Normaal had ik hoogtevrees, maar nu blijkbaar niet meer, dichterbij de… Lees verder Twee weken voor haar 2de verjaardag
Lara - Syndroom van Alpers 