Twee werelden

Hoewel het al even weer borrelde om weer iets te schrijven, kwam het er maar niet van. Deels door het (te) drukke schema, deels ook omwille van dat ik twijfelde om het te zeggen. Sinds Lara haar tweede verjaardag op 24 oktober, heb ik het gevoel alsof alle reserves weg zijn. Al die opgekropte emotie – want de afgelopen tijd vond ik er nauwelijks tijd voor – vond zijn weg naar buiten op die dag. Alle energie en fut is weg. De herfstvakantie, die een week later op de planning stond (en maar 1 week duurde, want het gaat over hoger onderwijs), kwam echt wel een week te laat, ‘Too little too late‘. Ondanks het feit dat ik op twee dagjes na, iedere dag (ook zaterdagen en zondagen) in die ‘vakantie’ een 4-tal uurtjes werkte, had ik nog niet alles kunnen doen wat ik moest doen. Ok het was minder dan door de week en ik heb geen dagen gemaakt van 8u30-21/22u, maar dat is dan ook alles wat je er over kan zeggen.

Ik heb al de emotie die aan Lara haar verjaardag verbonden zou zijn wel een hele tijd voelen aankomen… Hoe vaak ik wel niet met tranen en half hyperventilerend naar school gefietst ben en momenten van Lara haar einde voorbij heb zien flitsen… En dan toch gewoon voor de klas kunnen staan, alsof er niets aan de hand is ‘the show must go on‘, is heel passend. Het contact met de studenten werkt als een goede afleider, dat helpt heel zeker, maar de fut en concentratie om de les voor te bereiden,… Ik heb het gevoel in twee werelden te leven – de wereld waarin Lara stierf en de ‘post Lara wereld’ en ik ben heel erg zoekende naar een manier om die twee werelden te verenigen, de juiste mix van beide. Want op dit moment heb ik het gevoel dat er teveel tijd gegaan is naar de ‘post Lara wereld’, hoe meer ik werk, hoe harder ik haar mis, hoe meer golven van pijn en leegte… De psychologe waar ik nog steeds naar toe ga noemde het: leren varen met de 2 roeispanen: de verlieskant enerzijds, de herstelkant anderzijds. Als je een van beide maar gebruikt, ga je in cirkels… Hoe dat je dat evenwicht juist kunt vinden, dat kan niemand zeggen…

Wat niet bevorderlijk is, is het vooruitzicht op nog eens 12u extra les/week (exclusief alles wat er bijkomt). Die 12u extra werd nota bene ook nog eens vervroegd door corona (normaal hadden de studenten een weekje examens in november, door corona niet), dus vlak voor de kerstvakantie heb ik een 34u les/week (dat is 68u/week…) in plaats van na de kerstvakantie, best wel een gevoelig verschil dus. Nadat bleek dat die herfstvakantie helemaal geen herfstvakantie was, schoot ik eerlijkheidshalve in paniek, want ik heb geen idee hoe ik de komende 6 (ondertussen 5) weken moet zien te overleven zonder crash. Ik heb nauwelijks energie meer en deze hele maand zit vol met zware herinneringen (waaronder haar diagnose,…) en weldra komt er nog eens werk bij, dus het wordt nog zwaarder… Ik leef nu letterlijk van lesuur tot lesuur. Voorbereiden doe ik vaak wanneer ik ergens een momentje vind dat ik het nog kan opbrengen, in plaats van steevast op de tijdstippen die ik er voor voorzien had tot alles klaar was (alle dagen, buiten vrijdagavond). Want eerlijk, het gaat soms niet… Maar we ploeteren voort zeker?

Om dan toch af te sluiten met een positieve noot… Dank jullie wel allemaal voor de grote interesse in de haakwerkjes! Ik ben er zeker nog zoet mee tot ergens rond februari-maart 2021. Dus voor zij die iets besteld hadden, ik ben er mee bezig :). Haken lukt trouwens wel nog, omdat het heel erg geassocieerd is met Lara… Wanneer ik haak ben ik eigenlijk bezig met Lara….