Twee weken voor haar 2de verjaardag

Het is alweer even geleden dat ik iets van ons liet horen. Ondertussen heb ik mijn 3de week in mijn nieuwe job er al opzitten. Ik ben het academiejaar gestart met classroom in the sky, een lezing op 50 meter hoogte van Jan Kriekels. Normaal had ik hoogtevrees, maar nu blijkbaar niet meer, dichterbij de zon, dichterbij Lara. Het is nog altijd zoeken naar een manier om te leven zonder Lara, in plaats van het te overleven (zoals mijn psychologe het zegt: leren leven met de leegte die er altijd zal zijn). Dit is het zinnetje dwaalt redelijk vaak door het hoofd: wat is het ergste wat er nu nog zou kunnen gebeuren? Het lijkt misschien vreemd, maar in zekere zin helpt die leuze wel op allerlei vlakken. Verbuig het als je wil naar ‘wat heb ik te verliezen?’.

• 

• 

Tussen de donkere dagen door, merk ik wel dat het de juiste keuze was om op de PXL te beginnen. Het contact met de studenten houd me recht (tijdens de lessen heb ik dus geen last van de donkere dagen), ze brengen levensvreugde over. Eén van mijn studenten was zo enthousiast over Persona 4 aan het vertellen – het is alweer van midden augustus geleden dat ik nog gegamed heb – dat ik dus effectief weer zin kreeg om te gamen. Dat is toevallig dezelfde student, die ik ontmoet heb toen ik mijn proefles moest geven begin juli, doet me ergens denken dat dit gewoon zo moest zijn (Lara? :-)).

• 

• 

• 

Tijdens het eerste semester heb ik het wel heel erg druk, iedere week komt er wel iets bovenop, waardoor ik nog niet gewoon aan het ritme ben. Van haken komt door de week niet veel in huis dus, maar als ik er dan wel even tijd voor heb (vrijdagavond sowieso!) dan is het echt een zalig relax momentje! Over exact twee weekjes is het Lara haar verjaardag, ze zou 2 jaar worden, het plan is om dan al die gehaakte werkjes ten voordelen van Metakids te verkopen, in de hoop dat er in de toekomst wel iets gedaan kan worden aan deze allesverwoestende ziektes. Het is ongelofelijk hard dat ze er nooit meer gaat zijn, dat we ze nooit meer vast kunnen houden… Het is verdomd pijnlijk, en het steekt nog altijd even hard…

Maar over twee weekjes vieren we dus Lara haar verjaardag – met een chorizo taartje, zoals op haar (bitter) sweet sixteen – en krijgt ze haar geliefde minionballon op haar grafje….

• 

•